برای روشن شدن موضوع اصطلاحاً مثالی خودمانی بزنیم. تصور کنید دو خانواده قصد صعود به قله‌ای را دارند و با هم قرار می‌گذارند که هر خانواده که زودتر قله را فتح کرد، به عنوان خانوادهٔ ورزیده انتخاب شود. هر دو با هم مسیر صعود به قله را آغاز می‌کنند. در میانه راه با دره‌ای مواجه می‌شوند که اگر از آن عبور کنند، قله را فتح خواهند کرد. برای عبور از این دره یکی از این دو راه وجود دارد:
۱) مسیری به صورت U شکل وجود دارد که مدت ۶۰ دقیقه طول می‌کشد تا از آن عبور کنند و به مقصد برسند که طی آن خطر کمتری مواجه خانواده‌ها خواهد شد؛
۲) مسیری سرراستی وجود دارد که دو سر دره با یک پل ریسمانی به هم وصل می‌شود که خانواده‌ها اگر از آن عبور کنند، به شرط آنکه شانس بیاورند و ریسمان پاره نشود، ظرف ١۵ دقیقه به مقصد خواهند رسید.
رهبر خانواده اول تاب ریسک پاره شدن ریسمان را ندارد و مسیر U شکل را انتخاب می‌کند و بعد از ۶۰ دقیقه به مقصد می‌رسد، اما رهبر خانوادهٔ دوم ریسک سقوط به ته دره را به جان می‌خرد و از قضا شانس هم می‌آورد و به سلامت این یک بار را از روی طناب عبور می‌کند و ظرف ۱۵ دقیقه به مقصد می‌رسد.
سؤال اول) اگر داوران از نحوهٔ فتح قله توسط خانواده‌ها مطلع نباشند، کارایی رهبر پرخطر را با تسامح چهار برابر رهبر کم‌خطر قلمداد می‌کنند؟
سوال دوم) اگر مسابقه ادامه‌دار باشد و خانواده‌ها با هم قرار بگذارند هر هفته این مسابقه را تکرار کنند و استراتژی خود در فتح قله را هم تغییر ندهند، آیا تضمینی وجود دارد که دفعات بعدی رهبر پرخطر باز هم به سلامت از دره عبور کند؟
توجه داشته باشیم خلق ارزش (خلق ثروت) اولاً برای افراد دو روی توأمان دارد: جریان نقدی (بازده) که همان صورت کسر خلق ارزش و ریسک که همان مخرج کسر خلق ارزش است و ثانیاً خلق ارزش با فرض تداوم فعالیت حاصل یک سال و دو سال نیست، بلکه قرار است تا سالیان سال ادامه یابد.
برگرفته از: کانالتلگرامی